بسم الله الرحمن الرحیم

·        صدای هیاهوکف و دست زدن بلند است.

·        گفتم اینجا چه خبر است؟گفت داریم اصلاحات می کنیم.

·        گفتم چه چیزی را؟گفت نام مجتمع را.

·        آیدین نام قشنگی است، بهتر از نامهای لطف، صفا و صداقت است.

·        اینها جای خود را به مد و رنگ داده اند.

·        صدای شهید خاموش شده است و همه می دانند که تنها شهید انسان خوبی بوده است.

·        جبهه محل تفریح و گردش شده است.

·        نگاه کردن بر اروند، بهمن شیر و کارون.

·        ایثار را به تمسخر و وحدت را به نشانه گرفته اند.

·        امروز دیگر نان تنوری جای خود را به نان فانتزی داده است.

·        بجای آش:دسر و ژله می خورند و با پیتزا وساندویچ قیافه می گیرند و پز می دهند.

·        بجای سلام:Helloمی گویند و بجای الحمدلله و شکرلله: مرسی.

·        سال تحویل را به کنار امامزاده وامام نمی روند:مگر تخت جمشید با صفا نیست.

·        اسماعیل را اسی می خوانند و ابراهیم را ابی .

·        راستی داوود را دیوید می خوانند.

·        چفیه را روسری کرده اند و پلاک را زنجیرو عشق را در تایتانیک خلاصه می کنند.

·   چمران را به اسم دکترمی شناسند وبهشتی را به نام بیمارستان ومطهری را به نام خیابان می دانند و انقلاب را به نام میدان.

·        خانه سبز را بهتر از خانه دل می شناسند.

·   برای دختر محمد(ص)گریه نمی کنند و داستان مظلومیت در وپهلو را نمی خوانند، مگر بینوایان ویکتور هوگو دختر ندارد.

·        مسجد دیگر محل فاتحه خوانی نیست:مگر شهر ما تالار ندارد.

·        مشتریهای خدا کم شده:همه به دنبال فروشگاه رفاه می گردند.

·   برای اشکال گرفتن به مفاتیح(مفاتیح الجنان)کف می زنند و برای تعطیلی دروغ نامه های روز(بعضی روزنامه ها )عزا می گیرند.

·        امام حسین(ع)را برای شفاعت و حضرت عباس را برای عرض حاجت می خواهند.

·   آوینی کیست؟آیا شهید شد؟شهیدان که هستند؟بازیگر بوده اند یا ستاره سینما؟فیلم جدید چیست؟آیا هنوز به بازار نیامده است؟راستی آنتن ماهواره ما خراب است فردا سریال خارجی دارد.

·   گفتم خوب اسرائیلیها حاج احمد متوسلیان و دوستانش را آزاد کردند؟گفت من این فیلم را ندیده ام دیشب آن را نشان داد؟

·        علی مظلوم است، گفتم در نهروان چه کسی پیروز شد؟گفت نمی دانم شاید آث میلان.

·        پوستر را می بینی ؟عکس آرنولد بود با سلاح پیشرفته زیر آن نوشته شده بود*اسلام دین خشونت است*.

·        گفتم قصه های قرآن را خوانده ای؟گفت نه ولی بجایش چند رمان را از بر هستم.

·        گفتم مشکل شرعی نداری؟گفت چرا وضع اقتصاد خیلی بد است:اقساط پراید را اگر زیاد کنند بد نیست.

·        گفتم برای مظلومت حسین(ع) گریه کرده ای؟ گفت خنده بر هر درد بی درمان دوا است.

·   پرسید :راستی تو چرا صورتت را اصلاح نمی کنی؟شخص دیگری می گذشت با تمسخر گفت:حاج آقا سلام ععععععلیکم چکار می کنید؟گفتم تبلیغ می کنم.

·        گفت پس چرا در آگهی های بازرگانی تلویزیون تو را ندیدم؟ خوب شاید از رادیو صدایت را شنیده باشم.

·        گفتم ریش پرفسوری برای چه؟گفت: وحدت بین حوزه و دانشگاه  

·        گفتم با خدا تماس داری؟گفت شماره موبایلش را ندارم اگر تاجر معروفیه بده شاید به دردم خورد.

·        گفتم فاطمه را می شناسی؟ گفت نه ولی یک بوتیک در انقلاب است که نامش فاطیما است.

·   گفتم می خواهم به ولی عصر(عج) برسم؟گفت از خیابان آزادی که رد شدی به تاکسیها بگو ولی عصر خودشان تو را می برند.

·        امروز دیگر صداها زیاد شده و صدای قرآن بگوش نمی رسد.

·        خواننده بهتر می خواند.

·   فضا ساکت بود و هیچ کس حرف نمی زد.گفت اینجا چه خبر است؟اینها چرا ساکتند؟اشاره به تابلو نمود:روی آن نوشته شده بود*برای شادی رفتگان یک دقیقه سکوت*.

·        گفتم من از چه تبلیغ کنم؟گفت:از کرم و ژله و صابون نمی دانم هر چه می خواهی.

·        گفتم غیرت ؟گفت: محو شد. 

·        گفتم عفت؟ گفت:نابود شد.

·        گفتم جنگ؟ گفت: به خاطره ها پیوست.

·        گفتم خداحافظ ؛ گفت:bye

باتشکر از حاج آقا(یک طلبه با عبای مشکی)